Hemen hemen hergün sosyal medya hesaplarımıza ve internet sitemize iş bulamamaktan şikayetçi optisyenlerin mesaj ve şikayetleri gelmektedir.
Öncelikle yakın tarihimizi kısaca hatırlatmak isterim.
2007-2008’li yıllarda ülkemizde toplam 6 üniversitemizde 200’e yakın optisyen mezun olmakta idi.
2009-2010 ‘lu yıllarda bir ilimizdeki ünivetsiteye 7. optisyenlik programı açılmak istenildiğinde yüzlerce optisyen YÖK’e ve ilgili birimlere endişelerini bildiren şikayet mailleri atmışlardı. Nitekim bazı sebeplerden optisyenlik programı açılamamıştı.
O yıllarda kapitalist sistemin uşaklığını yapan ve kendilerini meslek adamı olarak ilan eden bazı kimseler gittikleri tüm platformlarda ‘’ Optisyenlik müesseselerinde çalışan herkes optisyen olacak, tüm optisyenleri ilerde optometrist yapacağız, optisyen sayımız Avrupa’ya göre çok az. Binlerce optisyen mezun olmalı ‘’ sloganları atarak o günün şartlarında nifak tohumları ekmekte idiler. O günün şartlarında optisyen bulamayan bu yüzden mağdur olduklarını belirten bazı meslektaşlarımızda haliyle optisyenlerin çoğalmasını istemekte ve bu kimselere destek olmaktaydılar.
Yabancı sermayenin uşakları optisyenlik programları açılsın diye mücadele ederken, genç optisyenler dışında hiç kimsenin sesi çıkmamıştı. Eğitimciyim diyen o günün hocaları ‘’ bizler eğitime karşı çıkamayız ‘’ ifadeleri kullanıyor ve susuyorlardı. Ülkemizde hiçbir sivil toplum örgütü ‘’optisyenlik programı açılmasın ‘’ diye bırakın mücadele etmeyi seslerini çıkarmıyorlardı.
Günümüzde;
2010 yılında ülkemizdeki gözlükçü sayısı 4917 iken günümüzde 7500 ‘e yakın olarak bilinmektedir. 80 ‘e yakın üniversiteden her yıl ortalama 5000 optisyen mezun oluyor. Her yeni yıl farklı il ve ilçelerimize özel üniversiteler ağırlıklı olmak üzere optisyenlik programları açılmaktadır. Özel üniversitelerin ticari kazanç mantığıyla popüler göstermeye çalıştığı optisyenlik programlarından mezun olan genç optisyenler bugün ne staj yapacak ne de çalışıp para kazanacak iş bulamamaktadırlar. Mezunların birçoğu mesleğini değiştirme yoluna gitmektedirler. Yıllarca verdikleri emek ve masraflar boşa gitmektedir.
Fi tarihinde Kocaeli’de yapılan bir toplantıda birkaç şubesi olan bir beyefendi ‘’bu ülkede her ile optisyenlik açılsın istiyorum‘’ derken aynı beyefendi bugünlerde katıldığı platformlarda ‘’ mantar gibi her yere optisyenlik açıldı. Bizim caddede 3 gözlükçü idik şimdi 13 gözlükçü olduk. Kapatın kardeşim ’’ diye isyan etmektedir.
Yine bugünlerde mesleği yönetme konumunda bulunan her meslek mensubu optisyenlik programlarının acilen azaltılması fikrini savunmaktadır.
Peki şimdi sormak istiyorum ‘’bu kişiler 10 yıl önce nerede idiler’’ o zaman bu sektörde değiller miydi?
Bugün bin bir umutla optisyenlik programından mezun olan ve işsizliğe merhaba diyen bu gençlerin vebali kimin üzerinedir? Zamanında kendi çıkarları doğrultusunda bu fikirleri savunan, optisyenlik programları açılsın diye mücadele eden veya açılmasına göz yuman ve bugün siyasetçi edasıyla bu optisyenlik programların kapatılmasını dile getiren kimseler o gün neredeydiniz?
Hayâlleri yıkılmış, staj yapamayan, tecrübesi olmadığı için işe alınmayan, iş bulamadığı için meslek değiştiren, işsizlik sebebiyle psikolojisi bozulmuş tüm genç meslektaşlarım adına, o gün sesini çıkarmayan ama bugün konuşan herkese sesleniyorum: – Lütfen ölmeyin, sürünün….
Optisyen İsmail UYAR
